Paradoks Epimenidesa
Paradoks Epimenidesa zwany także paradoksem kłamcy
mówi o niemożliwości zdefiniowania pojęcia prawdy w obrębie języka,
do którego to pojęcie się odnosi.
Paradoks brzmi następująco:
Pewien człowiek twierdzi: ja zawsze kłamię. Jeśli zadamy sobie pytanie,
czy jest on kłamcą czy też twierdzi prawdę dojdziemy niechybnie do
sprzeczości. Jeśli kłamie, to stwierdzając ja zawsze kłamię wypowiada
prawdę, a więc nie jest kłamcą. Jeśli natomiast twierdzi prawdę, to
znaczy, że kłamie, bo to oznacza wypowiadane przez niego zdanie.
Źródłem paradoksu jest fakt, że kłamca usiłuje wypowiedzieć zdanie na
temat języka, w którym to zdanie wypowiada.