Reguła de l'Hospitala
Reguła została odkryta przez Johanna Bernoulliego, opublikowana zaś przez jego ucznia Guillaume Francois Antoine de l'Hospital. W 1696 G. de l'Hospital wydał podręcznik rachunku różniczkowego i całkowego l'Analyse des Infiniment Petits pour l'Intelligence des Lignes Courbes, w którym twierdzenie zawarł.
Jeżeli funkcje f i g są określone w pewnym sąsiedztwie S punktu
x0 oraz spełnione są warunki:
,
istnieją pochodne f '(x) i g'(x) dla każdego x∈S,
g'(x) ≠ 0 dla każdego x∈S
istnieje granica
(właściwa lub niewłaściwa),
to istnieje granica
(odpowiednio właściwa lub niewłaściwa), przy czym
.
Twierdzenie prawdziwe jest także dla (-∞)
Twierdzenie pozostaje w mocy dla granic jednostronnych oraz dla granic funkcji, gdy x→∞ (x→-∞). Należy wtedy sąsiedztwo S punktu x0 zastąpić odpowiednio sąsiedztwem lewostronnym, sąsiedztwem prawostronnym, przedziałem nieskończonym (-∞, a) bądĽ (a, ∞), gdzie a jest dowolną, ale ustaloną liczbą rzeczywistą.
Z reguły de l'Hospitala korzystamy przy obliczaniu granic wyrażeń nieoznaczonych typu: 0 · ∞, ∞ - ∞, 00, ∞0, 1∞, które w łatwy sposób dają się doprowadzić do wyrażeń nieoznaczonych typu i .
Dla nieoznaczoności typu 0 · ∞ korzystamy z tożsamości
f(x)g(x) =
,
.
Dla nieoznaczoności typu ∞ - ∞ korzystamy z tożsamości
f(x) - g(x) =
.
Dla nieoznaczoności typu 00, ∞0, 1∞ korzystamy ze wzorów
(f(x))g(x) =
eg(x)lnf(x) (f(x) > 0)
,
a następnie przy obliczaniu granicy, jeżeli zajdzie potrzeba korzystamy z dwóch poprzednich tożsamości.