Rozwinięcie Laplace'a
Obliczanie wyznacznika dowolnego stopnia
Wyznacznik dowolnego stopnia można obliczyć wprost z definicji, jednak jest to bardzo czasochłonne dla dużego n. Lepiej skorzystać z faktu, że dodanie lub odjęcie od dowolnego wiersza (kolumny) innego wiersza (kolumny) nie zmienia wartości wyznacznika i tym sposobem sprowadzić jak najwięcej elementów pewnego wiersza (kolumny) do zera.
Jeśli skreślimy z macierzy A pewną liczbę wierszy i kolumn tak, aby elementy nieskreślone utworzyły
macierz kwadratową M, to wyznacznik detM nazywamy minorem macierzy.
Minorem odpowiadającym elementowi aij macierzy kwadratowej A nazywamy
wyznacznik, który powstaje z elementów pozostałych po skreśleniu i-tego wiersza i j-tej kolumny.
Oznaczamy symbolicznie Mij.
Przykładami minorów macierzy
są
,
Są to minory odpowiednio drugiego i trzeciego stopnia. Pierwszy minor powstał przez skreślenie drugiego wiersza oraz pierwszej i trzeciej kolumny. Drugi powstał przez skreślenie trzeciej kolumny.
Dopełnieniem algebraicznym Aij elementu aij
nazywamy liczbę równą iloczynowi minora Mij odpowiadającego temu elementowi
i wyrażenia (-1)i+j.
Aij = (-1)i+jMij
Dla każdej macierzy A o wymiarach n×n wyznacznik detA spełnia regułę zwaną rozwinięciem Laplace'a. Wyznacznik macierzy A jest równy sumie iloczynów elementów dowolnie wybranego wiersza (kolumny) przez ich dopełnienia algebraiczne.
detA =
ai1Ai1 +
ai2Ai2 + ... +
ainAin
(rozwinięcie względem i-tego wiersza)
detA =
a1jA1j +
a2jA2j + ... +
anjAnj
(rozwinięcie względem j-tej kolumny)
Rozwinięcia Laplace'a ułatwiają obliczenia wyznaczników stopnia wyższego niż 3. Zastosowanie twierdzenia Laplace'a kontynuujemy do uzyskania macierzy, której wyznacznik można obliczyć z drugiego lub trzeciego stopnia.
Przykład
Następujący wyznacznik obliczamy rozwijając według drugiej kolumny: