Arabski system zapisywania liczb
Tak pisał o liczbach włoski kupiec z Pizy - Leonardo Fibonacci w swojej księdze "Liber abaci":
Jest dziewięć znaków hinduskich, oto one: 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1. Za pomocą tych znaków i znaku 0, który po arabsku zwie się "sifr", napisać można wszelką, jaką kto zechce, liczbę.
Nasz system dziesiętny, którym posługujemy się na co dzień, jest znany jako system arabski lub indyjsko-arabski. System dziesiętny został zapoczątkowany w Indiach w V w. n.e., a rozpowszechnił się w krajach arabskich dzięki matematykowi al-Chwarizmi, który w połowie VIII w. przetłumaczył na arabski indyjską książkę o matematyce.
Dziewięć pierwszych cyfr oznaczających wartości od 1 do 9 były przedstawiane jako umowne znaki. Hindusi jako pierwsi wpadli na pomysł pisania cyfr słowami:
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| adi | dvi | tri | katur | pańca | sat | sapta | asta | nova |
Podawali również oddzielne nazwy dla kolejnych potęg liczby 10, stworzyli zasadę pozycyjnego przedstawiania liczb oraz wynaleźli zero. To również Arabowie wprowadzili sposób zapisu i czytania liczb, w którym podajemy cyfrę, a potem rząd w jakim ona stoi, choć Arabowie czytali odwrotnie, zaczynając od jedności do wyższego rzędu.
Do rozwoju i popularyzacji systemu dziesiętnego w Europie przyczynił się włoski matematyk i podróżnik Leonardo Fibonacci. Zafascynowany systemem, w 1202 roku napisał książkę "Liber Abaci" w której tłumaczył jak używać arabskich cyfr, jak dodawać, odejmować i wykonywać inne działania w systemie dziesiętnym.